Vijftig tinten grijs – E.L.James

De eerste zinnen: Ik zucht. Totaal gefrustreerd kijk ik naar mezelf in de spiegel. Ik haat mijn haar! Het wil gewoon niet zitten.

Eigenlijk had ik dit boek al uit voor Pier en Oceaan, maar ik kon toch bezwaarlijk mijn blog beginnen met dit boek? Maar ik geef het bij deze toe: ik lees niet altijd literatuur met een grote “L”…

Vijftig tinten grijs dus: de hype van het moment, een boek vol seks en “bdsm” (Bondage en Discipline, Dominance and submission and Sadism and Masochism). Uit het boek begrijp ik dat er bij BDSM wordt vanuit gegaan dat de grens tussen pijn en genot dun is en dat pijn genot kan verhogen. Verder is vertrouwen een sleutelwoord, begrijpelijk als je vastgebonden overgeleverd bent aan je sekspartner…

Christian Grey beweert dat hij niet gemaakt is voor romantische liefde, dat hij enkel hard kan “neuken”, maar de eerste 99 vrijpartijen in het boek zijn alvast van het geëngageerde (eerste) soort, gelukkig maar. Naar eigen zeggen blijft hij nooit slapen bij een vrouw, maar toch mag Ana in zijn bed blijven tot de ochtend. Zo principieel is Mr. Grey blijkbaar niet, oftewel is deze vrouw zo anders natuurlijk.

Het vrouwelijke hoofdpersonage, Anastasia Steele, leest dan misschien Engelse klassiekers, uit haar mond komen voornamelijk stopwoordjes als “jemig”, “fuck”, “shit”, en bij wijze van variatie: “holy shit”. Ze vindt Christian, knap, razend knap en – had ik het al gezegd – bloedstollend mooi. Ana bloost het hele boek door dat het een lieve lust is, ik denk dat daar medische oplossingen voor bestaan.

De spanning in het boek is nihil. Anastasia doet er ellenlang over om het “contract” te tekenen. Nochtans staan er in dat contract vooral clausules om haar te beschermen. Ik ben niet vies van een erotische passage in een boek, maar bij de vierde vrijpartij op 10 bladzijden begin ik toch al eens te zuchten (van verveling, that is). Veel gepalaver dus over dat contract tussen Ana en Grey, dat uiteindelijk nooit getekend wordt. Op de laatste drie pagina’s van het boek komt het tot een confrontatie tussen de hoofdpersonages en besluiten ze dat ze voor eens en voor altijd zullen uitmaken of Ana wel geschikt is voor het bdsm-milieu, of zich beter houdt aan “vanilleseks”. Ze krijgt zes zweepslagen met een riem op haar achterwerk en gaat er vervolgens vandoor, om niet meer weer te keren. Aangezien er nog twee vervolgboeken zijn, hoeven we ons alvast geen zorgen te maken dat het alsnog goed zal komen tussen Ana en Grey,

Toch moet gezegd: E.L. James weet een seksscène te beschrijven. Het is echter zeer ongeloofwaardig dat een vrijpartij nooit tegenvalt, de hoogtepunten zijn werkelijk niet te tellen. Nuance, verrassing, relativering: dat is niet aan Mrs. James besteed. Maar kom, al bij al viel het nog mee. En ik ben voor de verandering eens mee met de laatste leesmode!