Verzamelwoede

Ik heb absoluut geen aanleg voor verzamelingen. Nooit de drang gevoeld om postzegels te verzamelen, of knuffels zoals dochter E. Een grote collectie schoenen heb ik evenmin, hoewel ik daarover mogelijks van mening verschil met mijn wederhelft. Zelfs aan boeken ben ik niet gehecht. Ik heb één boekenkast en als die vol is, zet ik met een gerust hart de minder interessante exemplaren bij het oud papier. De enige collectie waar ik waarde aan hecht (mijn spaarcentjes voor ’t gemak even buiten beschouwing gelaten), is mijn verzameling citaten. Ik laat u even meegenieten.

Tot de categorie “serieuze zinsneden” hoort de volgende, die ik mijn dochters zachtjes probeer diets te maken: “Karakter is het talent om een goed voornemen uit te voeren, lang nadat de opwinding van het moment voorbij is.”

De uitspraak van Oscar Wilde – “Rechtlijnigheid is de laatste strohalm der fantasielozen” – hou ik dan weer angstvallig voor mezelf, want ik vrees dat die in tijden van puberteit tegen mij zal gebruikt worden, als pakweg het afgesproken terug-thuis-uur niet werd gerespecteerd…

Ook in tijdschriften vind ik citaten die de moeite van het sparen zijn. In Humo las ik enkele jaren terug een interview met de moeder van Willem Vermandere. Ze legde uit waarom ze haar kinderen altijd hun eigen weg heeft laten zoeken. “Liever een gezonde ezel dan een ziek paard”, betoogde de kranige oude dame. Het stemt tot nadenken in deze tijden waarin we de druk op onze kinderen om te presteren gestaag opdrijven. 

Alweer in Humo las ik een interview met “den John” (de man van Astrid Bryan voor de televisieleken onder ons). Er wordt hem gevraagd of hij graag leest en hij antwoordt daar op dat hij dat wel eens een boek van het lichtere genre verorbert, pakweg een Da Vinci Code. “Als  je ze uit hebt, voel je je alsof je teveel popcorn hebt gegeten”, zegt hij daarover. Vond ik best grappig en o zo Amerikaans.  

Voor ’t geval je je collega’s eens wil imponeren op een vergadering, kan ik u volgende zinsnede aanbevelen: “A shortfall of evidence is not necessarily evidence of shortfall” ( Brynjolfsson). En als we het dan toch over het werk hebben… een vroegere collega nam ooit afscheid op het werk met de woorden (van Oliver Herford): “A woman’s mind is cleaner than a man’s. She changes it more often.” Geef toe: dat geeft een afscheidsmail wat meer stijl dan “Daaaag”!

Mijn favorieten onder de fragmenten zijn twee juweeltjes van Marcel Proust. Ik viste ze uit “How Proust can change your life” van Alain de Botton. Hoewel Proust in het Frans schreef, vind ik de citaten prachtig klinken in het Engels. In het eerste wijst hij er op dat we heel lelijke dingen kunnen denken over andere mensen en hen toch graag hebben, terwijl ze meestal veel nodig hebben om te geloven dat we hen genegen zijn :

“There seems a gap between what others need to hear from us in order to trust that we like them, and the extent of the negative thoughts we know we can feel towards them and still like them.”

Maar mijn nummer één is een ander citaat van Proust:  “When two people part, it is the one who is not in love who makes the tender speeches.” Daar ben ik nu jaloers op zie, op mensen die simpele dingen zo schoon kunnen verwoorden.  Benieuwd of jullie mijn collectie kunnen uitbreiden met meer moois…