De tip voor dit boekje komt van de Standaard, die het heeft opgenomen in zijn lijst met Beste boeken van 2014. Ik had nog nooit van Van Heulendonck gehoord, om eerlijk te zijn. Nochtans kreeg de auteur in 1996 een Gouden Uil voor Paarden zijn ook varkens.
En dan, als ik weg ben, bevat drie verhalen. Op het eerste zicht staan die los van elkaar, ze zijn enkel verbonden door hetzelfde thema. De drie hoofdpersonages hebben allemaal een verlies te verwerken gekregen. Reinoud is jaren geleden weduwnaar geworden. Angelo is als kind door zijn tienerouders in de steek gelaten en zwalpt door het leven, zowel professioneel als in de liefde. Eleonora heeft haar jeugdliefde Younes aan de deur gezet, maar twijfelt of ze daar goed heeft aan gedaan.
Daarmee zijn we bij de tweede rode draad terecht gekomen: vergissingen. Reinoud heeft ooit een vrouw – die niet de zijne was – innig gekust. En Angelo verstuurt per abuis (of toch niet helemaal) een SMS naar zijn knappe tandarts om haar zijn liefde te verklaren. Lang ligt hij daar niet wakker van:
Fouten zorgden voor zuurstof. Voor adrenaline die mensen samenhield, tot communicatie dwong, voor het uiteindelijke genoegen, als de ether was uitgeknetterd, weer een stap verder te staan. Zonder fouten geen leefbare planeet. Geen evolutie, geen biologie. (…) Zonder fouten de ultieme stilstand, de kosmische herhaling en eindeloze verveling. Het leven was, godzijdank, één grote vergissing.
Intelligent, subtiel en grappig, vond ik deze Van Heulendonck. Voor mij in elk geval een plezierige ontdekking. Ik zal de rest van die top tien van de Standaard ook eens uitvlooien. Wie weet vind ik er meer verborgen schatten.
annick leest 