Een goeie 10 jaar geleden gingen we voor het eerst naar Portugal en sindsdien is het land hier ten huize de favoriete vakantiebestemming. Vier jaar geleden begon ik ook de taal te studeren. Voor mijn medestudenten in de taalklas en voor alle andere liefhebbers van Portugal lijst ik hier enkele boeken over het land op.
De witte stad – Jule Hinrichs
Een absolute aanrader is “De witte stad” van Jule Hinrichs. De titel laat uitschijnen dat het boek enkel de geschiedenis van Lissabon verhaalt, maar in werkelijkheid krijg je de geschiedenis van Portugal als geheel te lezen: van de bezetting door de Moren in 711 tot de toetreding tot de EU in 1986. Boeiend en excellent geschreven!
Portugal! Portugal! Portugal! – Lieke Noorman
Van een minder hoog niveau was “Portugal! Portugal! Portugal!” van Lieke Noorman. De onderwerpen die aan bod komen zijn nochtans interessant: de dictatuur onder Salazar en de ambigue houding die de Portugezen vandaag nog hebben ten opzichte van de vroegere dictator, de liefde van de Portugezen voor de stokvis, de Portugese diaspora (blijkt dat twee miljoen van de twaalf miljoen Portugezen in het buitenland wonen!),…
Noorman blijft iets te anekdotisch en oppervlakkig. Was ik destijds niet aan huis gekluisterd door een corona-lockdown, ik had het boek waarschijnlijk niet uitgelezen.
Vila Pouca – Gerrit Komrij
Veel beter was “Vila Pouca”. In korte verhalen vertelt Komrij hoe het er aan toegaat in Vila Pouca de Beira, een dorpje van 86 zielen waar hij in 1988 ging wonen. En dat is toch wel wat, voor een ogenschijnlijk rustig dorpje.
Twee oude mannetjes, respectievelijk 88 en 92 krijgen het aan de stok over een “wulpse schone”, waarbij de een de ander het ziekenhuis in mept. Twee onechte kinderen van doutor Marques maar van verschillende moeders, maken zonder het te weten samen een kind. De zwangere wordt vermoord door haar stiefvader, een oorlogsveteraan met een post-traumatisch syndroom uit Angola. Een makelaar verkoopt slecht geïnformeerde Nederlanders bouwvallen die twee weken na het sluiten van de verkoop instorten.
Komrij vertelt het allemaal op droogkomische wijze. Een fragment:
Dokters houden er een spreekuur op na. Je kunt zelfs een afspraak met dokters maken. Dat lijkt schitterend, maar het betekent niets. Elk spreekuur van elke dokter begint hier om negen uur en ook als je om elf uur afgesproken hebt is het je geraden om negen uur aanwezig te zijn. Op raadselachtige wijze is elke wachtkamer op dat tijdstip al tot de laatste kruk bezet. Je wacht en wacht en nooit weet je wie er aan de beurt is. Intussen ben je op je dooie gemak getuige van een gaan en komen van mensen die om een of andere reden geen afspraak hebben. Neven, nichten, zakenrelaties. Zo kruipt de dag voorbij.
De auteur is kritisch voor de Portugezen, maar steeds liefdevol. Voor zijn landgenoten is hij minder mals:
Een op de tien instromende Nederlanders wordt, schat ik, zelf makelaar. Zodra ze een paar woordjes Portugees onder de knie hebben beginnen ze in huizen te doen. Ook in een geheel vernieuwd leven verdampt de drang van Nederlanders om elkaar te besodemieteren niet.
Portugal, de bloem en de sikkel – Rentes de Carvalho
In een eerdere blogpost schreef ik al over “Portugal, de bloem en de sikkel“. Een boekje van Rentes de Carvalho dat dateert van kort na de Anjerrevolutie, maar zeker nog de moeite is om te lezen.
Tips welkom!
Hebt u andere interessante boeken gelezen die mij iets kunnen bijleren over het leven in Portugal en die verder gaan dan de klassieke reisgids, dan mag u deze zeker in de commentaren achterlaten. Obrigadinha!
annick leest 