U vraagt zich af hoe ik erbij kom om dit boek te lezen. Meestal hou ik me immers ver van “bestsellers”. Wel, ik was een beetje wanhopig. Ik stond in de Standaardboekhandel en daags nadien gingen we op weekend. Er moest nog een valies gemaakt worden, veel tijd om te kiezen was er niet. Het boek dat ik wou, hadden ze niet. Zonder leesvoer vertrekken is nooit een optie, dus ging ik maar voor het gehypte “meisje in de trein”. 
Het verhaal gaat als volgt (no worries, ik ga de plot niet verklappen). Rachel neemt elke dag de trein naar Londen. Ze kijkt naar de huizen langs het spoor en in het bijzonder naar een huis in de buurt van een wissel, waar de trein altijd even stopt. Ze fantaseert over het leven van de bewoners en geeft hen zelfs een naam: Jason en Jess. Op een dag blijkt “Jess” verdwenen. Rachel denkt een nuttige getuigenis te kunnen leveren en stapt daarmee naar de politie.
Afwisselend vertellen Rachel, Megan (“Jess” in Rachels verbeelding) en Anna (de nieuwe echtgenote van Rachel’s ex-man) een deel van het verhaal. Als in een dagboek, geven ze tweemaal daags een update van hun activiteiten. Rachel is wat men met een “onbetrouwbare verteller” noemt: een verteller waarvan je niet alles van moet geloven, in dit geval omdat ze aan alcohol verslaafd is.
Aan bladzijde 80 heb ik gedacht het boek bij het oud papier te kieperen. Slaapverwekkend en deprimerend vond ik het. Maar aangezien ik geen ander leesvoer had en ook wel omdat ik het zonde vind om een gekocht boek niet uit te lezen, heb ik maar verder gelezen. De eerste 150 pagina’s kan ik kort voor u samenvatten: “Rachel heeft iets gezien de avond dat Jess/Megan verdween, maar ze weet niet meer wat, want ze was lazarus”. Vanaf pagina 150 begint er een beetje vaart in het verhaal te komen, maar beter dan middelmatig wordt deze thriller niet.
Een liefhebber van het genre ben ik niet. Misschien kleurt dat mijn oordeel. Fouten heb ik in deze detective niet kunnen vinden, dat is een pluspunt. Maar schoonheid heb ik er helaas ook niet in gevonden.
annick leest 
Jammer dat het boek zo is tegengevallen. Ik lees er zoveel verschillende meningen over dat ik juist extra nieuwsgierig ben.
Laat me eens eten wat jij er van vond, Lize!
Ik vond het ook niet fijn om te lezen. Er werd zo veel goed over geschreven. Maar het las niet als een trein 😉
Boeken die zodanig aangeprezen worden, mijd ik ook gewoonlijk (ik kan me dus heel goed vinden in je stelling om me ver van bestsellers te houden). Na het lezen van jouw recensie, ben ik nog meer overtuigd om het dus nìet te lezen. Ik kijk hier nog wat rond op jouw blog, lijkt me heel interessant ;-).
Dag Hilde, bedankt voor je reacties! Sorry voor mijn late antwoord. Ik heb minder tijd om te lezen en om mijn blog bij te houden, wie weet komt daar met de zomer in het vooruitzicht verandering in! 😉