Morgen is het een speciale dag voor Kristof en ik. Een soort verjaardag. En bij een verjaardag hoort een cadeautje: een gedicht van Herman de Coninck.
VOOR MEKAAR
Vroeger hield ik alleen van je ogen.
Nu ook van de kraaienpootjes ernaast.
Zoals er in een oud woord als meedogen
meer gaat dan in een nieuw. Vroeger was er alleen haast
om te hebben wat je had, elke keer weer.
Vroeger was er alleen maar nu. Nu is er ook toen.
Er is meer om van te houden.
Er zijn meer manieren om dat te doen.
Zelfs niets doen is er daar één van.
Gewoon bij mekaar zitten met een boek.
Of niet bij mekaar, in ’t cafè om de hoek.
Of mekaar een paar dagen niet zien
en mekaar missen. Maar altijd mekaar,
nu toch al zeventien jaar.
Voor mekaar is een gedicht uit de bundel “Met een klank van hobo” uit 1980. Ik vond het op de officiële Herman de Coninck site. De laatste zin van het gedicht heb ik gewijzigd van “nu toch al bijna zeven jaar” naar “nu toch al zeventien jaar”, om het met de werkelijkheid te doen kloppen. En “kraaiepootjes” heb ik omgevormd naar de nieuwe spelling. Maar voorts heb ik het gedicht intact gelaten, ik zou niet anders durven!
annick leest 